Od niepamiętnych czasów ludzie starali się zrozumieć znaczenie marzeń sennych. Już 3 tysiące lat p.n.e. w Egipcie zaczęto spisywać pierwsze senniki. Starożytni Egipcjanie byli zdania, że sny są boskiego pochodzenia, mają za zadanie przewidzieć przyszłość lub pomóc w rozwiązaniu trapiących ich problemów. Grecy poprzez sny starali się leczyć chorych, natomiast w Rzymie interpretacją marzeń sennych zajmowali się specjalnie powołani do tego kapłani.
Najprawdopodobniej w Mezopotamii zaczęto spisywać pierwsze senniki. Zajmowali się tym kapłani, którzy opracowali Księga snów, zawierająca symbole senne wraz z ich znaczeniem. Marzenia senne uważano za boskie wskazówki, mające na celu pomoc śpiącemu w życiu codziennym bodź w rozwiązaniu ważnych spraw. Senniki były ściśle połączone z wierzeniami mieszkańców Międzyrzecza. W 650 roku p.n.e. w Asyrii został spisany także sennik króla Assurbanipala.
Wykładaniem snów trudnili się również Babilończycy, a dokładniej przeznaczona ku temu grupa kapłanów. Znaczącą rolę odgrywa tu Epos o Gilgameszu, który objaśnia znaczenie wielu symboli sennych. Według mieszkańców Babilonu bogowie zsyłali tylko dobre sny, natomiast koszmary były sprawką złych duchów.
Egipt
W starożytnym Egipcie wykładaniem snów zajmowali się kapłani boga Serapisa. Stosowali oni Inkubację snów, która miała na celu wywołanie snu na dany temat. Takie świadome sny stanowiły odpowiedź na dręczące Egipcjan pytania i problemy. Inkubacja snów odbywała się w świątyniach, za pośrednictwem kapłanów i poprzedzona była kilkudniowym postem oraz modlitwą.
W roku 1275 p.n.e. za panowania Ramzesa ll powstała Księga snów, która zachowała się aż do dzisiaj. Odkryta została w osadzie Deir el-Medina, niedaleko Doliny Królów. Można ją zobaczyć w londyńskim British Muzeum. Stanowi zbiór 108 symboli sennych, które są w charakterystyczny sposób interpretowane i opisane oraz 78 zachowań i zajęć, najczęściej występujących w snach.
Grecja
Starożytni Grecy także spisywali senniki. Według nich dobre sny pochodzą od bogów nieba, natomiast koszmary zsyłają bogowie podziemia. Mieszkańcy Hellady również stosowali inkubację snów, która równie dobrze mogła odbywać się w świątyniach, jak i przeprowadzona na własną rękę. Przed rytuałem również poszczono.
Grecy byli zdania, że przez inkubację snów także można pomóc chorym, a nawet ich uzdrowić. W tym celu u dawano się do tak zwanych Świątyń snu, gdzie za pośrednictwem kapłanów, wznoszono modły do boga Asklepiosa.
Rzym
W starożytnym Rzymie senniki także były szeroko rozpowszechnione i powszechnie stosowane. Wielkim powodzeniem cieszył się sennik, składający się z 95 opracowań symboli sennych, autorstwa Artemidira z Daldis, Greka. Sennik ten powstał w ll w. n.e.
Kilka wieków wcześniej, w czasach Republiki Rzymskiej, wykładaniem snów zajmowali się specjalnie powołani do tego kapłani – haruspikowie. Oprócz wkładania snów zajmowali się oni także wróżbiarstwem. Wróżyli ze zwierzęcych wnętrzności czy uderzenia błyskawicy.
Opracowane na podstawie: https://lente-magazyn.com/sny-starozytnych/
